W swoim artykule P. Lisicki zaznacza: Kiedy zwolennicy Jezusa chcą przekonać ludzi o prawdzie Jego posłania odwołują się, tak jak to było w przypadku Mojżesza, do wskazywania na to co nadzwyczajne i nadprzyrodzone. (…) Mówić o sobie wielkie rzeczy to mało. Potrzebne były dowody mocy.
Świadectwa osób, które znały Jezusa Chrystusa w czasie Jego ziemskiego życia, zgodnie potwierdzają pokaźną liczbę konkretnych wydarzeń, które nie mogły być ani przypadkiem, ani zbiegiem okoliczności, ani autosugestywnym wyjściem z choroby. Możemy więc mówić o cudach Jezusa jako dowodach Jego Boskiej mocy, której udzielił On również swoim uczniom: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych i wyrzucajcie demony” (Mt 10,8).
Podobnie tradycja muzułmańska ukazuje Mahometa jako cudotwórcę. Uniwersytet Islamski w Arabii Saudyjskiej (Islamic University, Al-Madina Al-Munawwara) w zbiorze “autentycznych hadisów Buchariego” (Summarized Sahih al-Bukhari) opracowanych przez profesora Muhammada Muhsin Khana podaje 12 „kanonicznych” cudów „spośród wielu”, jakie Mahomet w życiu uczynił (s. 15-17). Omówiliśmy już Koran i rozcięcie Księżyca a także gadające przedmioty, teraz zastanowimy się nad kolejnym cudem, podanym w tej książce pod numerem 4.
Woda z palców Mahometa
Autorytety muzułmańskie podpisały się zatwierdzając treść tomu jako zgodną z nauczaniem islamu. Oprócz autora opracowania, Muhammada Muhsin Khana, jego poprawność potwierdzają Shakir Nasif Al-Ubaidi, dr Mahmud Hamad Nasr, prof. Taqi-ud-Din Al-Hilali oraz Muhammad Amin Al-Misri.
Zatem jest to poważny dokument, cieszący się autorytetem i zmuszający do poważnej refleksji nad tym, w co wierzą muzułmanie, i co mają nam do zaoferowania.
Pod numerem 4 na s. 15 wymieniony jest następujący cud Mahometa:
Wypłynięcie wody spomiędzy palców Wysłannika Allaha (zob. Sahih Al-Bukhari, tom 4, hadis nr 779). Dalej podana jest treść przywołanego hadisu.
W hadisie niejaki Dżabir Bin Abdullah opowiada, że był razem z Mahometem, kiedy nadeszła godzina modlitwy, a nie było wody do rytualnego obmycia. Prorokowi podano miskę z niewielką ilością wody, który włożył do wody rękę i zawołał: „Chodźcie! Szybko! Wszyscy, którzy chcecie dokonać ablucji! Błogosławieństwo od Allaha!” Dżabir zaświadcza, że widział, jak woda tryskała spomiędzy palców Mahometa, a ludzi podchodzili, wykonywali ablucję i pili tę wodę. Również on sam pił dużo tej wody, jak sam zaznacza, „więcej niż potrzebował i mógł wypić”, bo wiedział, że to jest błogosławieństwo. Kiedy potem Dżabira zapytano, ile tam wtedy było osób, on odpowiedział, że 1400. Inna wersja tego hadisu podaje liczbę 1500 osób obmytych i napojonych wodą spomiędzy palców Mahometa.
Weźmy pod uwagę, że wypicie moczu Mahometa, według relacji hadisów, uchroniło służącą jednej z żon proroka od chorób brzucha (At-Ṭabarānī, المعجم الكبير Al-Mu‘jam al-kabīr. Wyd. Mosul, Irak 1983, tom 24, hadisy: 477 na s. 189; 527 na s. 205-206; tom 25, hadis 230 na s. 89-90), a jego pot zebrany do butelki dodawano potem do perfum w celu wzmocnienia aromatu i uzyskania błogosławieństwa (Tamże, tom 25, hadisy 289-290 na s. 119).
Mahomet (a za nim wszyscy muzułmanie) twierdził, że jest kolejnym na długiej liście biblijnych proroków. Według znawców z Tygodnika Powszechnego, „Intuicja, że Mahomet może być uznany za prawdziwego proroka nie jest zawieszona w próżni. Biblia zna przykłady osób, którym został udzielony dar proroctwa mimo że nie należeli do ludu Bożego Starego i Nowego Przymierza”. Ciekaw jestem, czy rzecznicy boskiego posłannictwa Mahometa na Zachodzie wiedzą o cudownych wydzielinach Wysłannika Allaha? Czy będąc w otoczeniu Mahometa też piliby jego mocz i wodę płynącą spomiędzy jego palców? Czy perfumowaliby się jego potem?
Cała historia biblijna nie zna podobnych zachowań wobec wydzielin prorockich…