Jak pękną i tolerancyjną religią jest islam! Jak informuje Dailymail.uk tolerancyjni wyznawcy Allaha przyłapali 15-letniego Aynama Husseina na gorącym uczynku: słuchał pop muzyki w sklepie swojego ojca na rynku w Mosulu. Wobec tak ogromnej zbrodni nawet najbardziej tolerancyjni sędziowie nie mogli pozostawać obojętni – musieli wydać wyrok śmierci i ściąć zbrodniarza. Zaprawdę, Allah jest wielki!
Ludziom Zachodu ciężko jest zrozumieć wielkość Allaha mordującego za słuchanie muzyki. Większość Europejczyków pewnie pomyśli, że to jakiś skrajny fanatyzm – niemożliwe jest przecież, by jakakolwiek religia i jakikolwiek bóg kazał zabijać człowieka za słuchanie muzyki. Otóż niestety islam właśnie taki jest, i jest taki od samego początku.
Już w czasach Mahometa nastały trudne czasy dla sztuki i dla artystów. Poetów uważano za opętanych, a śpiew i muzykę za inspirację dżinnów (złych duchów). Nawet etymologia arabskiego słowa „muzyka” ma’azif (od arab. ‘azafa) wywodzi się od wyrazu oznaczającego głos dżinów i szum wiatru. Po śmierci Proroka Mahometa w 632 roku przywództwo nad muzułmanami przejmowali kolejno czterej następcy zwani „Kalifami Sprawiedliwymi”: Abu Bakr, Omar ibn al-Chattab, Usman ibn Affan i Ali ibn Abi Talib (do r. 661). W tym okresie państwo muzułmańskie uległo wzmocnieniu, budowano je na prawie szari’a, stosowanym dosłownie według wypowiedzi i zachowań Mahometa, lub w interpretacjach świadków wydarzeń.
Abu Bakr i Omar nienawidzili muzyki i zakazali jej słuchać. Ich naśladowcy są im wierni, i bazują na nauczaniu Koranu i późniejszej jego egzegezie.
Według egzegetów muzułmańskich, Koran dostarcza wystarczająco dużo wskazówek, że muzykę należy tępić. Od wieków imamowie wskazują na kilka wersetów, w których według nich wyraźnie zakazuje się czynności związanych z muzyką. Jednym z najbardziej uznawanych egzegetów jest Tabari (838–923), którego Tafsir jest najstarszą (czyli najbardziej autentyczną) obowiązującą wykładnią prawa muzułmańskiego. Inni uznawani powszechnie egzegeci to al-Baghawi (zm. 1122), al-Kurtubi (1214–1273) oraz ibn Kathir (1300–1372).
Jak więc wygląda rozumienie Koranu pod kątem muzyki? Koran powiada:
Wśród ludzi jest i taki, który zakupuje zabawne opowiadania, by sprowadzać z drogi Allaha, nieświadomie, i brać ją sobie za przedmiot szyderstwa. Dla takich będzie kara poniżająca (31:6).
At-Tabari, ibn Kathir i al-Kurtubi zgodnie interpretują „zabawne opowiadania” jako muzykę i śpiew, i twierdzą, że w tym wersecie w sposób jasny i jednoznaczny Allah zakazuje muzyki, gdyż sprowadza ona muzułmanów z drogi Allaha.
Inny werset Koranu:
Czyż zdumiewa was ta mowa? I wy się śmiejecie, a nie płaczecie, i wy się zabawiacie? Przeto wybijajcie pokłony Bogu i oddawajcie Mu cześć! (53:59-62)
Użyte w tekście Koranu arabskie słowo samiduna ‘zabawiać’ może oznaczać ‘zabawę’ jako ‘marnowanie czasu’. Egzegeci uważają, że to słowo w dialekcie jemeńskim oznacza ‘śpiew’ lub ‘śpiewaków’, i być może właśnie w tym znaczeniu jest użyte w Koranie. Oznaczałoby to, że zamiast słuchania muzyki muzułmanin ma bić pokłony Allahowi.
Jest też inny werset w Koranie:
I ci, którzy nie zaświadczają fałszu, a kiedy przechodzą obok pustej gadaniny, to przechodzą z godnością (25: 72).
Tafsir at-Tabariego wyjaśnia, że „zaświadczane fałszu” oznacza rzeczy niezgodnie z rzeczywistością, a śpiew jest czymś niekonkretnym, nierzeczywistym. Stąd też śpiew jest kłamstwem i fałszywym świadectwem, dlatego musi być zakazany.
Koran mówi też:
Zwódź swoim głosem, kogo potrafisz spośród nich! Zbieraj przeciwko nim twoją konnicę i twoją piechotę! Miej uczestnictwo z nimi w ich bogactwach i w ich dzieciach! Czyń im obietnice! – Ale szatan obiecuje im tylko dla zmylenia (17: 64).
At-Tabari twierdzi, że skoro w tym wersecie Allah nie określił konkretnego głosu, to chodzi każdy głos, który zachęca do nieposłuszeństwa wobec Allaha. Zarówno at-Tabari, jak i większość komentatorów muzułmańskich uważają, że śpiew i gra na instrumentach muzycznych są głosami szatana działającymi „dla zmylenia”, i zaliczają to wszystko do „głosu szatana”. Wynika z tego, że muzyka i śpiew są zakazane jako dzieło szatańskie.
No i w końcu śpiew pojawia się w Koranie jako potępiony element bałwochwalstwa:
A modlitwa ich w tym Domu to tylko świst i klaskanie w dłonie. Zakosztujcie więc kary za waszą niewiarę! (8:35)
Według egzegetów muzułmańskich werset ten opisuje obrzędy pogańskie w przedislamskiej Mekce, odprawiane wokół świętego kamienia Kaaby. Podobno poganie rozbierali się do naga i bez wstydu klaskali i gwizdali okrążając Kaabę. Wobec tego niektórzy uczeni muzułmańscy uważają, że wiernym nie przystoi naśladować pogan w klaskaniu lub gwizdaniu, zwłaszcza że domyślnie chodzi też o muzykę i śpiew. Kiedy muzułmanin jest zadowolony, powinien wypowiadać słowa typu: sobhan Allah ‘Chwała Allahowi!’, a nie śpiewać czy gwizdać i klaskać w dłonie.
Niestety, w błędzie jest Dailymail.uk, pisząc: „ISIS has imposed its own sickening brand of medieval justice across swathes of territory in Iraq and Syria” („Państwo Islamskie ustanawia swoje własne chore prawo średniowieczne na zajętych terenach Syrii i Iraku”). W rzeczywistości Państwo Islamskie odnawia prawdziwe prawo islamu, ustanowione przez Allaha, zapisane w Koranie i przekazane przez Mahometa, zaniedbane przez muzułmanów po upadku kalifatu (sułtanatu) tureckiego (osmańskiego). Temu właśnie prawu ma być podporządkowany cały świat w myśl tegoż Koranu i tegoż Mahometa, i wszystkich jego wyznawców i następców (polecamy tekst Zastanówmy się nad Koranem – Muzułmanie nie mogą akceptować władz niemuzułmańskich).
Zauważmy, że 15-letni Ayham Husein był muzułmaninem, i został ścięty jako muzułmanin, który zszedł z drogi Allaha (nie jako odstępca lub niewierny). Po prostu jako muzułmanin zrobił coś, co jest zakazane przez Allaha. Allah jest wielki i tolerancyjny, i uczy tolerancji, dlatego nie może pozostawać przy życiu ktokolwiek, kto nie respektuje Jego zakazów.
Tafsir at-Tabari, zatwierdzony przez Ministerstwo do Spraw Islamu w Arabii Saudyjskiej, jest dostępny online: http://quran.al-islam.com
Polecamy również tekst: Czy wiesz, że… ludzkość jest wrogiem Allaha?