Na Zachodzie można zostać oskarżonym o islamofobię tylko dlatego, że się powie o bezpośrednich powiązaniach islamu z terroryzmem. W krajach muzułmańskich natomiast mordowanie muzułmanów szyitów przez muzułmanów sunnitów i vice versa w ogóle nie jest uważane za islamofobię. Uważa się je za bohaterstwo i się wierzy, że idzie się za to do muzułmańskiego raju, gdzie hurysy już niecierpliwie przebierają nogami, czekając na morderców.
Dlatego też ostatnio w Afganistanie, gdzie już dawno ustanowiono prawo szariatu, szahid – świadek Allaha – muzułmanin sunnita wysadził się w powietrze w szyickiej dzielnicy Kabulu, zabijając co najmniej 20 muzułmanów szyitów. Niewątpliwie, już zabawia się w muzułmańskim raju z hurysami na łóżkach ustawionych rzędami, jak to obiecuje święty Koran:
„Jedzcie i pijcie w pokoju za to, co czyniliście, wypoczywając wyciągnięci na łożach, ustawionych rzędami!” My damy im za żony hurysy o wielkich oczach (sura 52, wersety 19-20),
albo w pięknej perłowej komnacie, gdzie w każdym kącie czeka napalona hurysa, a wierni chodzą do każdej po kolei (Hadis nr 1786 w zbiorze Summarized Sahih Buchari, zatwierdzonym jako autentyczny przez władze religijne i naukowców teologów Arabii Saudyjskiej).
Allah jest ekstremalnie zadowolony z islamofobii muzułmańskiej – bo tyle krwi leje się w jego imię!