Początki i nazwa Kościoła Maronickiego wywodzą się od świętego anachorety Marona (syr. Maroun), który zmarł pomiędzy rokiem 405 i 423. Zazwyczaj wskazuje się, jako prawdopodobną datę jego śmierci, na rok 410, ponieważ w roku 406 Jan Chryzostom napisał do niego z azylu w Armenii list, w którym nazywa go świętym kapłanem i anachoretą. Opieramy się też na jego biografii, „Historia mnichów z Syrii”, napisanej w 440 r. przez Teodoreta z Cyru, jak też na innym dziele tego samego autora, „Historia Religijna”. Możemy też z całą pewnością napisać, że Maron żył blisko Cyru, na północy Syrii, prawdopodobnie na wzgórzu Kfar Nabo lub Qualiat Kalota, w regionie, który, jak określa Teodoret z Cyru, został przemieniony w „ogród ascetów”.
Czytaj całość: magazyn SR