Święty Ahmed, męczennik, urodził się w XVII w. w muzułmańskiej rodzinie w Konstantynopolu. Z zawodu był kopistą w Wielkich Archiwach. Zgodnie z osmańskim prawem, ponieważ nie miał żony, w zamian posiadał niewolnicę, Rosjankę. Mieszkała z nią inna Rosjanka, starsza kobieta, która również była niewolnicą. Obydwie kobiety były bardzo pobożne.
W dni świąteczne staruszka chodziła do kościoła. Po liturgii przynosiła błogosławiony chleb (antidoron) i dawała swojej towarzyszce do spożycia. Staruszka również przynosiła jej świętą wodę do picia. Za każdym razem, gdy to miało miejsce, a Ahmed był blisko niej, czuł piękny i nie do opisania zapach wychodzący z jej ust. Wówczas pytał się jej, co takiego jadła. Nie wiedząc, co się dzieje, niewolnica zwykła odpowiadać, że nic nie jadła. Jednakże Ahmed nie ustępował. W końcu powiedziała mu, że jadła chleb błogosławiony przez kapłanów, który przynosi jej staruszka za każdym razem, gdy wraca z kościoła.
Słysząc to, Ahmed zapragnął zobaczyć kościół i to, jak chrześcijanie przyjmują błogosławiony chleb. Wówczas posłał po kapłana, mówiąc mu, by przygotował mu miejsce, aby mógł uczestniczyć w liturgii sprawowanej przez patriarchę. W oznaczonym dniu, przebrany za chrześcijanina, przybył do patriarchatu uczestnicząc w świętej liturgii. Będąc w kościele ujrzał jaśniejącego patriarchę, jak unosi się nad ziemią, odchodząc od ołtarza, przechodząc przez carskie wrota, aby pobłogosławić wiernych. Kiedy błogosławił, z jego palców wyszły promienie światła, które spoczęły na głowach wszystkich uczestników liturgii z wyjątkiem Ahmeda. Wydarzyło się to dwa lub trzy razy, i za każdym razem Ahmed widział to samo. W skutek tego doświadczenia Ahmed uwierzył. Bez wahania posłał po kapłana, który ochrzcił go. Przez jakiś czas Ahmed pozostawał ukrytym chrześcijaninem (zob. 2 Krl 5,17-19 oraz J 3), skrywając swoje chrześcijańskie imię, którego nie znamy do dziś.
Pewnego dnia Ahmed ucztował wraz z kilkoma arystokratami. Po uczcie zgodnie z muzułmańskim zwyczajem usiedli rozmawiając i paląc. W toku rozmowy zaczęli dyskutować na tym, co jest na świecie najwspanialsze. Każdy dzielił się swoją opinią. Pierwszy gość powiedział, że najwspanialszą rzeczą na świecie jest mądrość. Drugi utrzymywał, że kobiety. Trzeci powiedział, że najwspanialszą rzeczą na świecie, i nieporównanie bardziej rozkoszną, jest dobre jedzenie, które będzie nagrodę w raju dla sprawiedliwych.
Wówczas nadeszła kolej Ahmeda. Wszyscy zwrócili się do niego, pytając o jego opinię w tej sprawie. Napełniony świętą gorliwością, Ahmed krzyknął, że największą rzeczą ze wszystkich jest wiara chrześcijańska. Przyznając się do bycia chrześcijaninem, potępił śmiało fałsz i oszustwa muzułmanów. W pierwszej chwili goście osłupieli. Potem jednak, wypełnieni niewypowiedzianą złością, rzucili się na świętego męczennika i zawlekli go do sądu, gdzie został skazany na śmierć. Po torturach Ahmed został ścięty na rozkaz władcy, otrzymując koronę męczeństwa 3 maja 1682 r.
Święty męczenniku Ahmedzie, módl się za nami!
źródło: Byzantine Spirituality
Orthodox Wiki